Voor Aat van der Harst
Wandellied
Wie weet er nog waar de reis begon,
door velden, bossen, dorp en stad
en stap voor stap naar de horizon
die voorgaat in het eindeloze pad?
En wie komt er ooit ergens aan?
Achter elke berg is opnieuw een dal,
de voeten mogen duizend mijlen gaan,
de vogels zingen toch als overal,
want de hemel kijkt op de wereld neer,
beziet haar zielen ijverig op zoek
naar rust, geluk en hoop om telkens weer
te dwalen in een ongesproken vloek.
De weg leidt door jaren en nergens heen,
misschien nog naar een al vergeten lot,
zijn zwervers trekken voort, maar niet alleen:
wie lang genoeg loopt, wandelt met ….
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten