De colporteur kwam
bij u aan de deur,
De Wijert Zuid, donderdag 31 januari 2013
Op nationale gedichtendag 2013 ging ik op veldonderzoek in
hoeverre de dichtkunst in de straten van Groningen leeft. De media staan bol
van moeizame verhalen over de teloorgang van de kunsten die beroofd worden van
hun subsidies. Nederland verwordt in ras tempo tot een culturele woestijn. Als
kunstenaars wat willen moeten ze zelf de boer op. Dat is gemakkelijker gezegd
dat gedaan, want nu de vrije beroepen zichzelf moeten slijten wordt de huis-aan-huis-verkoop
er niet makkelijker op. Vanuit de politiek wordt immers steeds luider geroepen
om een bel-niet-aan-register in navolging van bel-me-niet-register. Is het
allemaal echt zo erg? Houden de mensen niet meer van cultuur? Heeft de tijd van
colportage afgedaan?
 |
| Entree tot de Klooslaan te Groningen |
Klooslaan - Ik ben een god in het diepst van mijn gedachten
Op 31 januari 2013 om iets na vieren ’s middags stond ik
derhalve in de Klooslaan te Groningen gewapend met twintig bundels van mijn
gedicht ‘De Colporteur’. Mijn bedoeling: Van een dichte deur naar een dichter
voor de deur is een kleine stap. Een steunbetuiging aan het aloude ambacht van
colporteur. In de dagen dat de stoepjes nog schoon waren en de mensen keurig en
achterdochtig, werd hij in menig buurt gezien. In zijn grote verkooptas:
stofzuigers, scheerapparaten en natuurlijk een medische encyclopedie. In het
wat saaie burgerleven van de huisvrouw gaf hij de nodige afleiding. De bundel
was voor 1 EUR te koop. De Kloos- ‘ik ben god in het diepst van mijn gedachten’
-laan en gedichtendag, de zon scheen voor een januaridag mild. Als het hier
niet lukken wilde waar dan wel?
 |
| Colporteur-dichter Paul Marius Borggreve met de bundel 'De Colporteur' voor een voordeur |
Gedichtcolportage een goede aanvulling
De eerste huizen gaven weinig moed. Ondanks verhalen over
mindere economie en werkloos moeten de mensen in Groningen Zuid veel werken en
zijn overdag daarom zelden thuis. De eerste bewoner die opendeed was druk bezig
met kokerij en wees mij snel door. Vertwijfeld zette ik mijn stappen, maar drie
huizen verderop had ik beet. Daarna liep het voor dichtkunstnormen storm. Van
de aanwezigen vond zeker de helft gedichtcolportage op gedichtendag een goede
aanvulling en kocht graag de handleiding ‘De Colporteur’. Toen de Klooslaan
geheel doorlopen was, was de helft van de bundels verkocht. Inmiddels was het
echter wel ruim halfzes, want colporteren gaat niet heel snel en het begon koud
te worden. In plaats van nog meer bundels te verkopen, besloot ik naar de
nabijgelegen Aldi te fietsen voor de aanschaf van een maaltijdsalade middels de
behaalde winst.
De conclusie:
- Nederlanders houden meer van cultuur dan media suggereren
- Nederlanders houden meer van colportage dan media suggereren
Wat dat moet betekenen van cultuursubsidies, daar waag ik mij
niet aan een uitspraak, maar kunst aan de voordeur wordt in de toekomst
misschien wel heel normaal, een goede aanleiding dus om een van overgebleven bundels ‘De Colporteur’ aan
te schaffen om voorbereid te zijn.
Koop hem nu het nog
kan voor slechts 1 EUR, zie de boekhandel op deze blog!
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten