Alles leek in orde. De koelkast reutelde, de tl-balk flikkerde, de kat zeurde. Tijd voor een glaasje. Ik had de laatste druppel nog niet ingeschonken of ik hoorde hem. Een zoemend geluid. Ik begreep: er is hier een vlieg. Mijn gezicht betrok… heel erg. Onmiddellijk greep ik de vliegenmeppers. Een wilde achtervolging begon. Op de kraan, de pan, de koffiemok, de verwarmingsbuis, de tafel, het aanrecht, het gordijn, weer op het aanrecht, bij de lamp, op het bord. Het geklatsj van de mepper deed hem niets, geen truuk was hem onbekend. Na een half uur moest ik opgeven.
Succes is een keuze, ha,ha, kwijnde ik. Ik dronk mijn verdriet tot de bodem en ik lustte nog wel een slokje. Ik stond op en daar zag ik hem, teruggekeerd, op het plafond. Zonder twijfel, met een ongekende kracht denderde ik de mepper tegen het plafond. Het beton kraakte. De dood kwam aangetreden en dronken van bloeddorst slaakte ik een ijselijke kreet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten