Een lied voor de
levenden
voor Marcel Luntungan
Vóór hen ging de Dood, maar zij zagen hem niet;
al eeuwen waren de mensen gestorven,
zij kenden niets anders dan het verdriet.
Geen glimp van het donker werd ooit verworven;
wie zich eenmaal in zijn mantel had gehuld,
liet zich zonder verklaring verder muilkorven.
De Dood zweeg, had een eindeloos geduld.
Hij zou wel eens zien wie hij wilde halen,
mettertijd werd elk graf goed gevuld.
‘Noem mij een verzameling aan kwalen,
een ongeluk’, lachte hij, ‘wat is het waard,
geen ziel zal ooit de diepte bepalen
van de afgrond. Al jullie ijver bedaart
voor het besef: hier is slechts voor even,
maar pas als het lichaam ligt opgebaard’.
Zij hoorden hem niet, door vergaan omgeven
en samen zongen zij als troost een lied,
samen, want dat was de zin van leven.
Paul Marius Borggreve
_________________
Op 23 oktober 2012 mocht ik voor het EO Radio 1 programma Dit is de dag, een gedichtje maken vanwege het boekje 'God houdt wel van een geintje' ,door Frank Bosman:
LOL
Prediker deed lachen als onzin af.
De bijbel is van gebulder verstoken,
in haar wordt slechts zeer plechtig gesproken,
alleen Sara grinnikte nog wat laf.
Godsdienst gaat immers over zonde en straf
over het verbond dat is verbroken
en schoon een sprankje vreugd mag zijn ontloken,
dit is een tranendal tot aan het graf.
Er is geen eind aan leed, bedrog en moorden,
toch staat de mens altijd vrolijk weer op
op zoek naar bemoedigende woorden.
Misschien is het leven een grote mop
ver van de ernstig gelukzalige oorden
want de hemel heeft geen ‘vind ik leuk’-knop.
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten