Voor het EO radio 1 programma 'Dit is de zondag' mocht ik afgelopen 15 juli 2012 het volgende gedicht maken voor Joke Zwanikken:
Verwenzorg
voor Joke Zwanikken
Het was ochtend. ‘Ik voel me niet zo goed’,
klonk een kinderstem. Moeder ging kijken,
zag twee roodgloeiende konen prijken.
‘Ik geloof dat je maar thuisblijven moet.’
‘Echt waar?’, vroeg het stemmetje bedeesd.
‘Toe maar’, vond zij, ‘je kunt zo niet naar buiten’.
Er volgde een zoen, slappe thee en beschuiten.
Ziek zijn werd zelfs een klein beetje feest.
Gewoon in pyjama, de teevee mocht aan,
voorzien van een deken en etenswaren,
wat de patiënt vermetel deed verklaren:
‘Zo mag elke dag voor mij wel gaan!’
’s Middags kwamen de vriendjes voorbij
of de zieke ook buiten kwam spelen,
waarop moeder ‘helaas nee’ moest meedelen.
De bedlegerige ontstak in razernij:
‘Ik voel me beter! Waarom mag ik niet mee?’
‘Zo, zo, jij bent opeens snel genezen’,
zei moeder, ‘wat zou de oorzaak wezen;
het ligt vast aan vitamine V…’
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten