Opeens moest iedereen piesen. De eerste man stond bij het oude museum zijn broek op te hijsen. Smerig keek ik naar zijn gulp. Hij keek vertwijfeld naar beneden of er misschien een vlek zat. Voor zich een discussie kon ontwikkelen liep ik door. Bij de Nieuwstad werd ik gehaast ingehaald door een magere man die zich naar het urinoir spoedde.
Hij riep: ‘Aah’.
De hond van de vrouw die langskwam, riep daarop: ‘Waf’.
‘Dit ziet u niet elke dag toch, mevrouw?’, sprak hij jolig terwijl hij zich half omkeerde.
‘Ik ben wel wat gewend, hoor’, loog zij.
Hij had nog niet afgeschud of een derde man stond achter hem te dringen.
‘Hee, moet je ook pissen’, vroeg de magere man.
‘Ja, joh, echt heel nodig!’
‘Nou, ik ben net klaar. Veel succes, he’.
‘Ja, dank je, gaat lukken!’
Opnieuw klonk: ‘Aah’.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten