zondag 8 september 2019

Koffie aan het Kanaal


Koffie aan het kanaal

Achter de parkeerplaats lag het kanaal,
stil water dat niet meer werd bevaren
waarover de eiken aan de oever staren
en ruisen in hun lang vergeten taal.

Die bomen zijn jong, vroeger was het kaal,
zeiden zij, vanuit hun grijze haren
de koffie met een koekje tot bedaren
in zachte handen met groeven van staal.

Dat kanaal is met de hand gegraven,
in weer en wind, och als je dat leest
die mannen moesten om zes uur opdraven

en twaalf uur ploeteren als een beest.
Ze huiverden toen ze de melk doorgaven,
alsof ze er zelf bij waren geweest.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten