Jacobs ladder
voor Herman van Praag
Waar in deze wereld ligt de steen
voor het hoofd om in dromen af te dalen,
met de dag voorbij, het licht niet meer scheen
dat alles als zeker leek te bepalen,
zodat de geest langs het lichaam heen
vanuit het stof door slaap mag dwalen
en tree voor tree de waarheid achterlaat,
voor iets dat het verstand te boven gaat,
om steeds te ontwaken in doodgewoon
en het oog niets ziet dan vale schimmen,
die weten wat echt is en met hoon
zelfs het flauwste schijnsel willen dimmen,
maar het hart hunkert naar de fluistertoon
van de hoop om samen op te klimmen?
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten