Kind zonder bereik
Ik was nog geen zeven jaren oud
toen ik mijn eerste mobiel heb gekregen,
twee bruine-bonen-blikken aaneengeregen
met een stuk touw voor een onnozele kout
tot het vriendje 10 meter verderop.
‘Hoor je me?’ werd wederzijds gesproken
en daarmee was een toekomst ontloken
van eeuwig een spreektoeter aan mijn kop,
zo ook de hedendaagse dochters en zonen:
bij de zandbak wordt het beltegoed verstookt
van een smartphone mag je ze niet verschonen,
iets dat met hun welzijn niet helemaal strookt,
want in plaats van Hollandse bruine bonen,
worden nu hun hersentjes gekookt.
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten