Het schip zonder
kapitein
voor Krista Mirjam
Dijkerman
De haven was al in zicht,
maar toen werd het roer verlaten,
het anker nogmaals gelicht,
golven die de reis vergaten.
De stuurman tuurde naar zee,
zocht in water naar sporen,
het tij nam het scheepje mee,
de eb liet haar ruisen horen.
Toen kwam de storm, het werd nacht,
de boeg zuchtte, de spanten kraakten,
niemand liep de hondenwacht,
tot aan de kim de dauw ontwaakte.
Op koers naar de einder toe
om daar nog verder te varen,
zonder weten, de ogen moe
en de ziel zal het schip bewaren.
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten