Voor Radio 1, het EO programma 'Dit is de Zondag' mocht ik voor zondag 21 mei 2012 het onderstaande gedicht maken:
Schoolland
voor Eric van ’t Zelfde
De nieuwe klas liet
even op zich wachten
even traag als de klok
naar het nieuwe jaar.
Was het weer zo’n
zooitje, een allegaar,
een mengsel van alle
rassen en geslachten,
zomaar hier in
Rotterdam neergestreken?
Ongetwijfeld; de zeden
zijn immers ruig.
Tuig? Misschien, maar
dan wel zijn eigen tuig
om te polijsten in
veertig weken.
En ja, daar komen ze,
je hoort ze gillen,
branie en hormonen, ze
houden zich groot,
maar voor kort, dan
liggen de zielen bloot
van kinderen die vooreerst
groeien willen.
Dat alle zaden
ontkiemen mogen,
ook al is dit niet de
beste grond,
doch een schepje mest
maakt het plantje gezond,
zo staat de tuinder ’s
morgens half gebogen.
Wat hij doet is een
beetje water geven,
dan klagen ze soms:
‘We worden nat!’
Ze weten nog niet, wat
hij bedoeld had:
dit is niet voor de school,
maar voor het leven.
Paul Marius Borggreve
en op 8 mei 2012 klonk in kader van 60 jaar Madurodam voor het programma 'Dit is de Dag'
In Madurodam
Hoe luttel is toch de Nederlandse stam
met zijn benauwdheid die soms lijkt te worgen
zoals het gezin dat deze morgen
voor een dagje naar de Hofstad kwam.
Hij liep daar alleen, zijn knuistjes klam,
zonet nog door warme handen geborgen,
een kleine man met al grote zorgen,
hopeloos verdwaald in Madurodam.
Kindergehuil klinkt door been en merg,
waardoor elk laagje volwassen smelt,
in de reus schuilt nog altijd de dwerg.
Maar gelukkig al snel gerustgesteld,
hier zijn de dingen meestal niet zo erg:
de moeder van Henkie heeft zich al gemeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten