Voor het programma Dit is de Zondag, Radio 1 op 18 maart 2012 het volgende gedicht speciaal voor de gast Stef Bos
Toeval
Ik kreeg zomaar mijn vader aan de lijn.
‘Je moeder is er niet’, begon hij te spreken,
alsof hij mijn stem liever had ontweken,
onwennig om goed verbonden te zijn.
Ook ik schutterde, voelde me weer klein;
de stof van jaren viel als een deken
bij het ontwaken van mijn lijf, een teken
van daglicht priemde door het gordijn.
We deelden de onmachtige woorden
in onze monden zo taai als gras
alsof ik ver weg in Zuid-Afrika was,
hij in Europa ergens in het Noorden.
Twee werelden die elkaar niet hoorden,
maar dezelfde tijd, hetzelfde ras
en steeds weer draaiend om dezelfde as,
verstrengeld door onzichtbare koorden.
Wat zou hij zien?, vroeg ik mij opeens af:
vier ogen die naar buiten staarden
in oude sporen zichzelf ontwaarden,
tot hij de hoorn toch aan mijn moeder gaf.
Paul Marius Borggreve
Geen opmerkingen:
Een reactie posten